Dag 15: vrijdag 4 mei 2018

Een dag met tegenstellingen. De eerste stop van vandaag is 9/11 memorial. Het bestaat uit 2 grote vijvers waar het water in rondgepompt wordt als symbool van eeuwigdurend. De rand is van staal met daarin alle namen uitgestanst van de mensen die omgekomen zijn. Waar een bloem bij ligt of in de naam is gestoken zijn die dag jarig. Terwijl ik er omheen loop word ik stiller en stiller. Zoveel namen, sommigen met ongeboren kind, soms meerdere mensen uit 1 familie.
Het is 27 graden en bewolkt maar droog. En toch voel je af en toe wat verdwaalde spetters uit de lucht vallen als tranen van de nodeloze slachtoffers. Ik heb geen stem meer en voel me verslagen. Waarom? Wat geeft iemand het recht om over het leven van andere mensen te beslissen?

In de rij voor het museum hou ik 2 minuten stilte voor alle oorlogsslachtoffers. Wat een bijzondere plek voor de 2 minuten stilte van 2018.

Het museum is indrukwekkend. Stukken verwrongen staal, een stuk stenen trap die talloze mensenlevens gered heeft, ladderwagen 3 die bedolven werd onder het puin, stukken originele muur waaromheen het museum gebouwd is, pffff.
De expositie is zo heftig dat ik halverwege een uitgang neem. Ik voel me misselijk en kan mijn tranen even niet inhouden. Terwijl ik dit schrijf overvalt me weer hetzelfde gevoel. Het blijft onbegrijpelijk en intens verdrietig.

We gaan richting metro om naar de Staten Island ferry te gaan. Daar aangekomen vaart deze net weg en moeten we 20 minuutjes wachten op de volgende. Als de deuren naar de pont open gaan verandert het leven in een chaos. Links en rechts schieten mensen voorbij en rennen voor hun leven om op de boot te komen. Het bezorgt mij een bevrijdende lach die het zware gevoel naar de achtergrond laat verdwijnen.

De overtocht duurt ongeveer 20 minuten en we krijgen een mooi uitzicht op het Vrijheidsbeeld. Aan de overkant eten we wat en brengen de tijd tot het donker is door op een terras aan het water. Als het eenmaal donker is kijken we naar een prachtig verlichte skyline van New York. We nemen de ferry terug en de metro naar Time Square om ook daar even te genieten van alle verlichte reclames en het gekkenhuis op straat. Dit is ons afscheid van New York en van Daphne en Patrick die vanuit hier terug zullen vliegen naar huis.