Dag 24: zondag 13 mei 2018

Eerst een lekker ontbijtje van Marie-Josée en dan op naar de veerboot om een uur reistijd te winnen. De boot is net weg maar het is maar 10 minuten naar de overkant dus lang hoeven we niet te wachten. We zijn net op tijd want achter ons is in een keer een file van auto’s en we weten niet hoeveel auto’s en vrachtwagens er tegelijk op kunnen.
Er blijken veel makke schapen in een hok te kunnen en we gaan met z’n allen tegelijk naar de overkant. Daar is er maar 1 weg naar boven en eindelijk rijden we de route die we op weg naar Tadoussac al zouden hebben gereden via Route 138. Een mooie weg die ons door dorpjes en langs prachtige stukken natuur voert.

Onderweg stoppen we om koffie te drinken en komen tot de ontdekking dat Canada op Moederdag massaal uit eten gaat. Het is een geren en gevlieg van obers. Ik zit nog niet of een beker koffie wordt al voor me neergekwakt. We kijken in het menu en bestellen 2 pannenkoeken met banaan en chocoladesaus die we delen. De afschuwelijke serveerster kwakt de koffiebeker van Rini nog 1 keer vol en dan is het wachten op de rekening. Na een tijdje wachten ben ik het zat en loop ik naar voren waar een kassa staat. Ik vraag of ik daar moet afrekenen en dat blijkt te kloppen. Maar ……. dan heb je wel een bon van je serveerster nodig. Maar gelukkig, daar komt ze aan. Inmiddels staan er meer mensen die af willen rekenen en die helpt ze om vervolgens weer naar achteren te verdwijnen. Ik ben het zat en vertel het vriendelijke meisje (die overigens ook een beetje verbaasd is) dat ik nu toch wil afrekenen omdat we verder willen reizen en dat ik het ook prima vind om zonder te betalen weg te gaan.

De overspannen serveerster wordt weer opgetrommeld en gaat er meteen van uit dat ik met mijn creditcard ga betalen. Ze duwt het pinapparaatje onder mijn neus en ik vertel haar vriendelijk dat ik contant betaal en dus moet ze het weer helemaal opnieuw doen.
De moraal van dit verhaal is dat ze met wat klantvriendelijkheid ons allang kwijt was geweest en dat had haar veel overgehouden energie gescheeld.

Wij vervolgen onze reis en besluiten rechtstreeks door te rijden naar het Aquarium van Québec voordat we naar het hotel gaan.
Er staan niet veel auto’s op de parkeerplaats vanwege het voorseizoen. Als we binnenkomen zien we op de borden dat we nog 2 voermomenten krijgen. De eerste is in zo’n onderwatergang waar de vissen over je heen zwemmen. Vol verwachting staan we naar boven te kijken totdat er een juffrouw een verhaal komt vertellen. Ja hoor, in het Frans. Dan daalt er een duiker van een trapje af en we denken: leuk, nu worden de vissen gevoerd. Maar nee, deze meneer begint vrolijk de ruiten aan de binnenkant van de bak schoon te maken. We wachten een paar minuten maar er verandert niets en dus lopen we verder.

Het is een klein aquarium. Er zitten nog wat poolvosjes, 2 ijsberen, 3 walrussen en wat zeehonden. Er is ook een hal waar je pilaar aquaria hebt staan met schitterende kwallen. In alle soorten en maten. Ook kun je er roggen aaien en zit er een grote ara (blauwe Macaw) die helaas niets zegt.

De walrus krijgt nog wat te eten en spuugt water naar de bezoekers en boert wat weg. Maar onze walrus in het Dolfinarium kon fluiten en dat doet deze lekker niet.
Al met al zijn we 2 uurtjes onder de pannen geweest en was het een leuk uitje. Nu is het tijd om naar het hotel te gaan. De kamer is beschikbaar en er is een zwembad met bubbelbad en zelfs een heuse sauna. Heerlijk om de spieren even te verwennen. Rini gaat even mee de sauna in maar al na een paar minuten zie ik dat hij het heel moeilijk heeft. Hij is meer een mens voor de Noordpool. Dus blijf ik nog even alleen genieten van de warmte voordat we ons terugtrekken in onze kamer.