Dag 25: maandag 14 mei 2018

Om 06.00 uur al wakker omdat de meneer boven ons driftig heen en weer loopt en het zijn hier allemaal houten vloeren.
Om 08.00 uur kunnen we naar het Continental Breakfast. Het kost een paar centen maar dan heb je ook wat. Toast, muffins, allerlei cereals, plakjes cheddar en jam. En uiteraard koffie, thee, melk en sap. Maar voor ons voldoende en voor de prijs van wel 2,50 euro per persoon 

We doen lekker rustig aan en rond half 11 vertrekken we richting de kathedraal van Saint-Anne-du-Beaupré. En niet voor niets. Hij heeft 3 prachtige koperen deuren, meerdere torens en een groot gouden beeld op het midden van het dak.
Binnen zien we ongelooflijk mooie schilderingen en alle pracht en praal die nu eenmaal bij het Katholieke geloof hoort. Maar het is adembenemend. Terwijl we weer naar de uitgang lopen is er net een dienst begonnen en zingt een dame met een schitterende sopraanstem wat liederen. Erg mooi.

We vervolgen onze reis naar Canyon Sainte-Anne. We rijden uiteraard eerst verkeerd maar zien daardoor wel veel van de omgeving en de geweldige huizen die er staan. Na de juiste route gevonden te hebben komen we aan bij het park. Het park blijkt te bestaan uit 1 grote waterval die je op 4 manieren kunt bezichtigen.
J e kunt met een 2-persoons tokkelstoeltje met 50 km. per uur over de afgrond en weer terug, of je kunt over een van de 3 bruggen.
De bovenste brug ligt vast (hoewel niet helemaal), de middelste brug is een wiebelbrug en gaat over het diepste punt heen en de onderste brug ligt weer vast.

Hoewel het zweet in mijn schoenen staat ga ik (met hulp van mijn lieve man) over alle 3 de bruggen waarbij de bovenste en onderste geen probleem zijn en we het over de middelste maar niet gaan hebben. Daarvan zeg ik alleen dat Rini héél trots op me is…….

Maar de waterval is geweldig! Halverwege zien we een prachtige regenboog waar we soms 5 van de 7 kleuren kunnen zien. Het maakt alles zeer de moeite waard.

We hebben geen zin om nog naar een ander park te gaan want er is weer genoeg gelopen en geklauterd en besluiten Erico op te gaan zoeken. Het chocolademuseum en de bijbehorende winkel. Het is een ieniemienie klein museumpje ter grootte van een gewone winkel maar wel erg leuk. Er zit ook een raam in waardoor je in de keuken kunt zien hoe ze chocolaatjes aan het maken zijn. Alleen de geur in de winkel is al een cadeautje. We nemen beiden een brok chocola en nog wat heerlijkheden mee en sluiten af met een overheerlijk zelfgemaakt ijsje. En, zoals een goed Amerikaan en Canadees betaamt, hebben wij ook couponnetjes die het afrekenen nog plezieriger maakt dan het al is. Want voor ons is zowel Amerika als Canada behoorlijk goedkoop.

We rijden snel terug naar het hotel om alles veilig in de koelkast op te bergen en genieten nog een poosje buiten van de zon. Wat zijn we toch gezegend dat we deze dingen kunnen doen.