Dag 4: maandag 23 april 2018
Door: Carolien
Blijf op de hoogte en volg Carolien
23 April 2018 | Canada, Niagara Falls
Vannacht nog even staan genieten voor het raam van de prachtige verlichting van de waterval. Toch bijzonder dat je vanuit je hotelkamerraam zo op een wereldwonder kijkt. Ik ben benieuwd wat de dag verder gaat brengen.
Het ontbijt nemen we in het hotel en is prima. Een zeer vriendelijke serveerster knoopt een gezellig gesprek aan en doet alles om het ons naar de zin te maken. Omdat ik vanochtend erg vroeg wakker was ben ik al bezig geweest een lijstje te maken van de adressen voor vandaag en ben tot de conclusie gekomen dat we de auto pakken.
Op de afgesproken tijd en gewapend in onze zomerkleren (het is inmiddels een graad of 21) stappen we in de auto en rijden naar het startpunt voor onze Niagara Falls Experience. Helaas moeten we ontdekken dat de boten op dit moment niet varen. De verschrikkelijk koude periode die aan ons bezoek vooraf ging heeft zoveel ijs losgelaten dat er veel schade is aangericht en ze zijn met man en macht bezig dit te herstellen. We kunnen wel lopend door een gangenstelsel waardoor we een kijkje achter de waterval kunnen nemen. Het geweld waarmee het water naar beneden komt is immens groot.
Dan is het tijd om even koffie te scoren en dat lukt bij de keten Tim Hortons. Het ligt er vol met overheerlijke donuts, cookies en ga zo maar door maar het ontbijt drijft nog rond en we slaan even over en beperken ons tot wederom een heerlijk beker koffie.
Buiten is het inmiddels flink warm geworden en we lopen nog even langs de rand om naar het geweld van het water te kijken. Binnen is een 4D experience om te ervaren hoe het is om OP het water te zitten en er vanaf te gaan. Een mooie kans voor Rini om te kunnen zeggen dat hij mij alsnog van de watervallen heeft afgeduwd. Wat een lieverd is het toch.
Terwijl we staan te wachten vertelt Rini tegen Patrick dat we een poncho aan moeten vanwege het water. Patrick lacht eens vriendelijk en denkt: natúúrlijk. Dan is het dubbel zo leuk om iemands gezicht te zien als we bij de ingang keurig een blauwe poncho krijgen uitgereikt tegen het water!
Via een superleuke tekenfilm a la Ice Age wordt het ontstaan van de watervallen uitgelegd om daarna een filmzaal in te gaan waar je bij een hekje komt te staan wat is bedoeld om je goed aan vast te houden. De moed zinkt me alweer in de schoenen maar rondkijkend zie ik diverse kinderen staan en daar put ik dan maar weer moed uit. Hoe erg kan het dan zijn?
Het is een leuke film en ondanks dat ik meedein op het water gaat het prima. We worden inderdaad kletsnat dus de poncho is geen overbodige luxe. En buiten schijnt de zon nog steeds volop dus alle resterende natte plekken worden weer snel droog. Nu op naar het Flower House. We nemen de auto een stuk mee en vinden na enig zoeken deze bloemen en planten expositie. Het is niet groot maar wel prachtig al die bloeiende planten. En buiten is nog een leuke expositie van de meest luxe vogelhuisjes die we ooit gezien hebben. Tien keer mooier dan ons eigen huis.
De laatste stop is de vlindertuin. Daarvoor moeten we zo’n 12 km doorrijden langs de rivier en het is een prachtige route. We zien veel mooie huizen, bijna allemaal met mijn felbegeerde veranda. Bij de vlindertuin aangekomen realiseren we ons wederom wat een goed idee het is om in het voorseizoen te gaan. Overal is het prima parkeren en geen rijen voor de kassa. We komen in een grote ruimte waar het werkelijk stikt van de vlinders die af en toe gezellig meeliften op of aan je. Wat een kleuren en formaten, het is adembenemend. Op schalen ligt fruit en zitten een stuk of 10 vlinders tegelijk de nectar op te zuigen. Het lijkt alsof ze alleen maar doodstil zitten maar als je goed kijkt bewegen er kleine rietjes vooraan hun lijfje. Je moet voorzichtig lopen en het maakt niet uit of je maar 45 hebt of 36, ze blijven gewoon op het pad zitten en het is uiteraard niet de bedoeling dat je ze plet.
Op de terugweg komen we langs het Bird Kingdom en gaan we daar ook een kijkje nemen. Het is een oud gebouw van 4 verdiepingen en op iedere verdieping is wel iets. Grote Amazone papagaaien, kleine vogeltjes, middelgrote vogeltjes en gezellige schildpadden die uiteindelijk heel hard blijken te kunnen lopen. Ook al lijkt het wel alsof ze flink aan de drank hebben gezeten. Helemaal beneden in de kelder is een supergrote tuin waarin bijna alle vogels heerlijk los vliegen. We zien een schitterende roze kaketoe en als Patrick naar hem fluit begint hij terug te fluiten. Tijdens het rondkijken heeft Rini ook al zo’n encounter met een papagaai. Rini staat zijn levensverhaal tegen hem te vertellen maar het dier kijkt hem aan alsof hij denkt: wat is dat voor idioot? Dus we besluiten dan maar door te lopen en dan horen we vanuit het niets achter ons krijsen: Bye!
Het wordt tijd voor een hapje eten en een rustmomentje. Rini loopt al dagen te zeuren over KFC dus op naar KFC. Maar wederom is het hem niet gegund want die is potje dicht en alleen open in het weekend. Dus strijken we neer bij het Halal restaurant aan de overkant van onze straat. Ook niets mis mee. De oudere dames in de bediening zijn ongelooflijk vriendelijke en het eten is heerlijk. Na --het eten spreken we af dat we elkaar om 19.00 uur weer treffen voor de avond.
Op de kamer zie ik dat ik een appgesprek met Dees gemist heb en spreek af dat we dit morgenochtend alsnog kunnen proberen. Terwijl ik probeer even te slapen hoor ik naast me in het andere bed een onaangenaam geluid van afschuw. In Toronto is een busje ingereden op voetgangers. 9 doden en 16 gewonden. En we hadden het gisteren nog over de veiligheidsmaatregelen. Wat een bizar gevoel! Gelukkig weten ze in Nederland dat we er weg zijn en beantwoord ik de apps die vragen of we veilig zijn. Wat een idiote wereld.
Vanavond rijden we eerst naar de Duty Free winkel bij de grens. Het is lastig om vast te stellen wat er nu werkelijk goedkoper is en wat niet maar de sigaretten en sigaren in ieder geval wel. De vriendelijke mevrouw vertelt ons dat we het niet mee mogen nemen, alleen als je direct de grens naar Amerika overgaat. We kunnen het wel nu kopen en betalen en morgenochtend bij het loket ophalen. Ik zie een mooi kado voor Wendy en Rodger en Rini wil graag een doosje sigaren kopen. Daphne gaat voor een slof sigaretten. We besluiten uiteindelijk om morgenochtend om 8 uur hier te stoppen en dan alles te kopen.
Zoals we eerder hebben afgesproken gaan we midgetgolfen bij een andere locatie en dat is een Glow in the Dark baan. Als we binnenkomen is het hartstikke gaaf ingericht. Ook weer een soort van Ice Age filmachtige inrichting en alles gloeit op. Erg leuk. We hebben pret voor tien op de banen want je kunt vaak niet zien of er hobbels in zitten vanwege het zwarte tapijt. Waar gisteren Pat glansrijk gewonnen heeft is het nu de beurt aan Rini met Daphne als 2e, ik 3e en Pat dit keer als laatste. Maar het was weer een gezellige boel. Aan de overkant zit Burger King en omdat niemand echt honger heeft na de lunch van 16.00 uur nemen we allemaal een broodje hamburger en lopen daarna terug richting hotel voor hopelijk een goede nachtrust. Morgen wordt het een reis van ruim 6 uur dus een beetje slaap komt goed van pas.
Het ontbijt nemen we in het hotel en is prima. Een zeer vriendelijke serveerster knoopt een gezellig gesprek aan en doet alles om het ons naar de zin te maken. Omdat ik vanochtend erg vroeg wakker was ben ik al bezig geweest een lijstje te maken van de adressen voor vandaag en ben tot de conclusie gekomen dat we de auto pakken.
Op de afgesproken tijd en gewapend in onze zomerkleren (het is inmiddels een graad of 21) stappen we in de auto en rijden naar het startpunt voor onze Niagara Falls Experience. Helaas moeten we ontdekken dat de boten op dit moment niet varen. De verschrikkelijk koude periode die aan ons bezoek vooraf ging heeft zoveel ijs losgelaten dat er veel schade is aangericht en ze zijn met man en macht bezig dit te herstellen. We kunnen wel lopend door een gangenstelsel waardoor we een kijkje achter de waterval kunnen nemen. Het geweld waarmee het water naar beneden komt is immens groot.
Dan is het tijd om even koffie te scoren en dat lukt bij de keten Tim Hortons. Het ligt er vol met overheerlijke donuts, cookies en ga zo maar door maar het ontbijt drijft nog rond en we slaan even over en beperken ons tot wederom een heerlijk beker koffie.
Buiten is het inmiddels flink warm geworden en we lopen nog even langs de rand om naar het geweld van het water te kijken. Binnen is een 4D experience om te ervaren hoe het is om OP het water te zitten en er vanaf te gaan. Een mooie kans voor Rini om te kunnen zeggen dat hij mij alsnog van de watervallen heeft afgeduwd. Wat een lieverd is het toch.
Terwijl we staan te wachten vertelt Rini tegen Patrick dat we een poncho aan moeten vanwege het water. Patrick lacht eens vriendelijk en denkt: natúúrlijk. Dan is het dubbel zo leuk om iemands gezicht te zien als we bij de ingang keurig een blauwe poncho krijgen uitgereikt tegen het water!
Via een superleuke tekenfilm a la Ice Age wordt het ontstaan van de watervallen uitgelegd om daarna een filmzaal in te gaan waar je bij een hekje komt te staan wat is bedoeld om je goed aan vast te houden. De moed zinkt me alweer in de schoenen maar rondkijkend zie ik diverse kinderen staan en daar put ik dan maar weer moed uit. Hoe erg kan het dan zijn?
Het is een leuke film en ondanks dat ik meedein op het water gaat het prima. We worden inderdaad kletsnat dus de poncho is geen overbodige luxe. En buiten schijnt de zon nog steeds volop dus alle resterende natte plekken worden weer snel droog. Nu op naar het Flower House. We nemen de auto een stuk mee en vinden na enig zoeken deze bloemen en planten expositie. Het is niet groot maar wel prachtig al die bloeiende planten. En buiten is nog een leuke expositie van de meest luxe vogelhuisjes die we ooit gezien hebben. Tien keer mooier dan ons eigen huis.
De laatste stop is de vlindertuin. Daarvoor moeten we zo’n 12 km doorrijden langs de rivier en het is een prachtige route. We zien veel mooie huizen, bijna allemaal met mijn felbegeerde veranda. Bij de vlindertuin aangekomen realiseren we ons wederom wat een goed idee het is om in het voorseizoen te gaan. Overal is het prima parkeren en geen rijen voor de kassa. We komen in een grote ruimte waar het werkelijk stikt van de vlinders die af en toe gezellig meeliften op of aan je. Wat een kleuren en formaten, het is adembenemend. Op schalen ligt fruit en zitten een stuk of 10 vlinders tegelijk de nectar op te zuigen. Het lijkt alsof ze alleen maar doodstil zitten maar als je goed kijkt bewegen er kleine rietjes vooraan hun lijfje. Je moet voorzichtig lopen en het maakt niet uit of je maar 45 hebt of 36, ze blijven gewoon op het pad zitten en het is uiteraard niet de bedoeling dat je ze plet.
Op de terugweg komen we langs het Bird Kingdom en gaan we daar ook een kijkje nemen. Het is een oud gebouw van 4 verdiepingen en op iedere verdieping is wel iets. Grote Amazone papagaaien, kleine vogeltjes, middelgrote vogeltjes en gezellige schildpadden die uiteindelijk heel hard blijken te kunnen lopen. Ook al lijkt het wel alsof ze flink aan de drank hebben gezeten. Helemaal beneden in de kelder is een supergrote tuin waarin bijna alle vogels heerlijk los vliegen. We zien een schitterende roze kaketoe en als Patrick naar hem fluit begint hij terug te fluiten. Tijdens het rondkijken heeft Rini ook al zo’n encounter met een papagaai. Rini staat zijn levensverhaal tegen hem te vertellen maar het dier kijkt hem aan alsof hij denkt: wat is dat voor idioot? Dus we besluiten dan maar door te lopen en dan horen we vanuit het niets achter ons krijsen: Bye!
Het wordt tijd voor een hapje eten en een rustmomentje. Rini loopt al dagen te zeuren over KFC dus op naar KFC. Maar wederom is het hem niet gegund want die is potje dicht en alleen open in het weekend. Dus strijken we neer bij het Halal restaurant aan de overkant van onze straat. Ook niets mis mee. De oudere dames in de bediening zijn ongelooflijk vriendelijke en het eten is heerlijk. Na --het eten spreken we af dat we elkaar om 19.00 uur weer treffen voor de avond.
Op de kamer zie ik dat ik een appgesprek met Dees gemist heb en spreek af dat we dit morgenochtend alsnog kunnen proberen. Terwijl ik probeer even te slapen hoor ik naast me in het andere bed een onaangenaam geluid van afschuw. In Toronto is een busje ingereden op voetgangers. 9 doden en 16 gewonden. En we hadden het gisteren nog over de veiligheidsmaatregelen. Wat een bizar gevoel! Gelukkig weten ze in Nederland dat we er weg zijn en beantwoord ik de apps die vragen of we veilig zijn. Wat een idiote wereld.
Vanavond rijden we eerst naar de Duty Free winkel bij de grens. Het is lastig om vast te stellen wat er nu werkelijk goedkoper is en wat niet maar de sigaretten en sigaren in ieder geval wel. De vriendelijke mevrouw vertelt ons dat we het niet mee mogen nemen, alleen als je direct de grens naar Amerika overgaat. We kunnen het wel nu kopen en betalen en morgenochtend bij het loket ophalen. Ik zie een mooi kado voor Wendy en Rodger en Rini wil graag een doosje sigaren kopen. Daphne gaat voor een slof sigaretten. We besluiten uiteindelijk om morgenochtend om 8 uur hier te stoppen en dan alles te kopen.
Zoals we eerder hebben afgesproken gaan we midgetgolfen bij een andere locatie en dat is een Glow in the Dark baan. Als we binnenkomen is het hartstikke gaaf ingericht. Ook weer een soort van Ice Age filmachtige inrichting en alles gloeit op. Erg leuk. We hebben pret voor tien op de banen want je kunt vaak niet zien of er hobbels in zitten vanwege het zwarte tapijt. Waar gisteren Pat glansrijk gewonnen heeft is het nu de beurt aan Rini met Daphne als 2e, ik 3e en Pat dit keer als laatste. Maar het was weer een gezellige boel. Aan de overkant zit Burger King en omdat niemand echt honger heeft na de lunch van 16.00 uur nemen we allemaal een broodje hamburger en lopen daarna terug richting hotel voor hopelijk een goede nachtrust. Morgen wordt het een reis van ruim 6 uur dus een beetje slaap komt goed van pas.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
