Dag 14: donderdag 3 mei 2018

Heerlijk, voor het eerst een ochtend waarin we uit kunnen slapen en dingen voor onszelf kunnen doen omdat we besloten hadden later op de ochtend pas naar New York te gaan. Dat uitslapen is dan tot half 8 maar daarna is het gewoon lekker alles op z’n gemak. Even de financiën bijgewerkt want met zo’n creditcard zwaaien is leuk en stoer maar we moeten uiteraard onze centjes wel een beetje in de gaten houden.
Tegen het einde van de ochtend lopen we weer naar de bushalte, het is dan inmiddels al zo’n 30 graden dus het is afzien om op de bus te wachten. Vanaf het eindstation lopen we 8th Avenue in om uiteindelijk bij Central Park uit te komen. Vlak voor de bestemming lopen we een mannetje tegen het lijf die fietsen verhuurt. We lopen met hem mee naar het bedrijf en huren een fiets voor ongeveer 7 euro per persoon voor 4 uur. Daar moeten we toch wel genoeg aan hebben. Hij wijst ons de weg naar het begin van het park en we gaan op weg. Nu zijn we in Nederland wel wat gewend wat fietsen betreft maar dit is effe andere koek. Op de rotonde voor het park besluiten we om maar met de fiets aan de hand over te steken want om daar nu doodgereden te worden is toch een beetje zonde.

In het park is het goed toeven. Het is schitterend weer en je hebt het gevoel in een andere wereld terecht te komen. Weg van het gekkenhuis dat verkeer heet, mensen die haast hebben en je zowat omver lopen en ga zo maar door.
Er zijn vijvers, rotsformaties, veel groen, veel mensen die heerlijk genieten van een dagje op het gras met een picknickmandje, schoolklassen die spelletjes doen, honkbalvelden, joggers, honden (al dan niet met schoentjes aan), skaters, teveel om op te noemen. Maar 1 ding hebben ze allemaal gemeen: iedereen geniet volop!

Het is een heuvelachtig park dus af en toe geven we de moed op en lopen met de fiets aan de hand de helling op om dan vervolgens op te stappen en met een rotvaart weer naar beneden te sjesen. Het is een rechthoekig park maar daar merken we niets van.

Als we na 4 km. weer terug zijn bij het begin wil Patrick graag richting het Nationaal Historisch Museum. Daar is de film Night at the Museum opgenomen. We gaan via de normale weg waar ze rechts een soort van fietsstrook hebben. En dan durven wij in Zeist te klagen over de veiligheid van onze fietsers……. kom dan maar eens hier fietsen, dan ervaar je het bij ons ineens héél anders 
Een goedwillende taxichauffeuse zoeft haar rechterraampje naar beneden en constateert: jullie zijn zeker niet van hier? Nee, zeggen wij, dat klopt. Ze zegt dat we in het park moeten gaan fietsen omdat we anders doodgereden worden. Ze heeft blijkbaar niet gehoord dat Hollanders wel wat gewend zijn als het op fietsen aankomt. We bedanken haar vriendelijk maar slaan het aanbod toch af. Ze wenst ons nog wat toe wat niet echt neerkomt op een fijne dag verder en zoeft haar raampje weer dicht. Wij komen levend en wel aan bij het museum.

Patrick wil graag naar binnen en Rini en ik nemen heerlijk plaats op een bankje in Central Park zoals onze het leeftijd betaamt. Maar Pat en Daphne komen alweer snel terug want het museum blijkt 45 hallen (!) te hebben en nog wat extra’s en ze vinden het voor ons niet aardig als wij uren op het bankje moeten wachten dus ze besluiten het bezoek uit te stellen tot ze samen nog een paar dagen in New York doorbrengen als wij richting Boston rijden. Zij vliegen vanuit New York uiteindelijk terug naar huis en wij gaan nog 3 weekjes door.

We fietsen wel via het park terug want aan de rechterkant van de weg is geen fietsstrook en we willen natuurlijk niet dat de ‘aardige’ taxidame gelijk krijgt. Daarna brengen we de fiets terug en merken verbaasd op dat er ineens een bord staat met een prijs voor een fiets waar wij nu 4 fietsen voor hebben. We denken er verder maar niet over na hoe dit kan en sjokken weer richting busstation via Broadway en Times Square. Het is de bedoeling om te blijven tot het donker is maar het lampje gaat uit na zo’n fietstocht en wandeling dus ik haal nog even een stuk Rainbow Cake bij Carlo’s Bakery want uiteindelijk moet ik het dan toch ook proeven nu ik hier ben. Voor degene die niet weten waar het over gaat: op de televisiezender TLC is de serie Cake Boss en Carlo is de eigenaar van het bedrijf. Hij heeft o.a. een zaak in New York en daar heb ik nu het stuk cake gehaald.

Morgen een nieuwe kans om New York bij avond te zien maar voor nu is het douchen en helemaal niets meer doen!!