Dag 6: woensdag 25 april 2018

Heerlijk geslapen vannacht. De bedden zijn prima en voorzien van 4 kussens dus je kunt liggen zoals je wilt. Helaas heb ik veel pijn in mijn rug en benen, keelpijn en hoofdpijn. Dat belooft niet veel goeds. Ik ga nog mee naar het ontbijt, eet een halve versgebakken wafel en druip af terug naar mijn kamer waar ik mijn bed weer in duik onder invloed van IbuProfen in de hoop dat dit gaat helpen. De andere drie vertrekken richting Visitor Centre waar ze een film over de Burgeroorlog te zien krijgen, het museum gaan bezoeken en rond gaan rijden in de omgeving om alle monumenten te bekijken. Ik sla even over. Gelukkig veel kunnen slapen en met wat pijnstillers begin ik me beter te voelen. Buiten miezert het aan een stuk door en ik wacht tot de anderen terugkomen.
Ze hebben een leerzame dag gehad en veel gezien. Rini heeft zijn Defensiepas meegenomen en mocht inderdaad gratis naar binnen. Heeft het toch nog eens zijn voordelen.

In de omgeving is alles in authentieke staat gehouden. Dit betekent wel dat er veel achterstallig onderhoud is maar het heeft ook zeker zijn charme. Rini vertelde dat ze rondgesnuffeld hebben in winkeltjes met oude ‘meuk’ en in één ervan verkochten ze een origineel uniform van het Totenkopfregiment uit Duitsland voor 7.000 dollar. Hij had helaas van mij 6.999 dollar meegekregen dus dit ging aan zijn neus voorbij want hij kreeg het geen dollar goedkoper, helaas.

Via de computer hebben we uitgevogeld dat er een hele goede Chinees moest zijn in het centrum. Er stond in TripAdvisor dat het niet gezellig zitten was maar wel goed eten. Dat klinkt goed. We komen inderdaad terecht in een afhaalrestaurant met een paar eenvoudige tafeltjes en stoeltjes. De jongeman achter de counter spreekt Chinees Amerikaans dus we kunnen hem nauwelijks verstaan. Rini en ik gaan voor de kleine portie maar Daphne vergeet dit erbij te vermelden dus dat wordt spannend.
Daar komen de borden! En ja hoor, small is weer eens voor 2 personen dus het laat zich raden hoeveel er op Daphne haar bord komt. In ieder geval is zijn de enige die met een doggybag terug naar het hotel gaat.

Terug in het hotel komen er meer en meer Greyhounds binnen. Het ruikt ook meteen enorm naar hond. Ze zijn wel heel rustig en lief, er blijkt een soort van landelijke bijeenkomst te zijn. Na een potje kaarten duiken we allemaal ons hondenmandje in voor wederom een welverdiende nachtrust. Morgen rijden we door naar Lancaster.