Dag 22: vrijdag 11 mei 2018

Vanmorgen sneeuwde het lichtjes. En er staat een ijskoude oostenwind. Eerst maar even face timen met de boys. Heerlijk om die snoeten even te zien. Intussen heeft Marie-Josée, onze superlieve hostess, een heerlijk ontbijt voor ons klaargemaakt. We kleden ons dik aan en stappen in de auto voor een klein uitstapje naar de rand van een klif waar soms walvissen te zien zijn. Helaas is het freezing dus komen we onze auto niet uit. Omdat het veel te koud is om buiten te zijn rijden we terug naar ons B&B en gaan we verder met onze yahtzee competitie waarvan de verliezer een week lang de vaatwasser moet in- en uitruimen.
De rode en veel te vette kat van de buren komt gezellig een kijkje nemen in de tuin en begin te watertanden bij het zien van al die heerlijke kleine vogeltjes. Even later horen we een harde bons en heeft Tiroux dan toch zijn lunch gevangen. Hij maakt dat hij wegkomt en zo heeft de natuur weer haar werk gedaan.

Om een uurtje of kwart over 3 is het zonnetje dan eindelijk doorgebroken en maken we een mooie wandeling. Klauterend over de rotsen komen we bij een walvis uitkijkpunt waar we de witte schaduw van een Beluga zien maar die denkt er niet over om naar boven te komen.
Nadat we via het fjord en een stuk bos terug zijn gelopen gaan we op zoek naar de Chocolaterie maar die is niet zo makkelijk te vinden. We komen bij een stuk bos waar allerlei houten vlonders liggen en die blijken gebruikt te worden om tentjes op te zetten. Er staan zelfs een paar Die Hards. Wij lopen terug en gaan op zoek naar een houten trap die het bos ingaat en gaan deze op om te kijken waar we uitkomen. En dat is dus eigenlijk nergens want ineens ploegen we door aarde en sneeuw. Wat een avontuur. We komen uiteindelijk aan de andere kant van het bos weer in de bewoonde wereld en wandelen weer terug naar het B&B waar inmiddels nog andere gasten zijn gearriveerd. Straks nog even een hapje eten maar eerst even op temperatuur komen.